Labrador Retriever

Herkomst van de labrador retriever: Canada

Labrador retrievers zijn echte apporteurs, net zoals de golden retrievers. Vandaar de naam 'retriever', wat 'apporteren' betekent. De labrador is afkomstig uit Canada, meer bepaald van het eiland Newfoundland, van waar hij in de 19e eeuw naar Groot-Brittannië werd gebracht. Britse vissers gebruikten dit hondenras om hen te helpen bij de visvangst. De labrador was bijzonder geschikt voor het ophalen van visnetten en ontsnapte vissen uit het ijskoude water. Het zijn uitstekende zwemmers. In die tijd werd dit ras ook in België en andere Europese landen geïntroduceerd. Zijn voorvader, de St-John’s-hond, hielp de matrozen om vis terug te brengen die uit de boten sprong.

De kenmerken van dit ras werden aan het begin van de 20e eeuw vastgelegd en de eerste rasclub werd opgericht in 1916. De labrador is één van de favoriete honden van de Belgen en is het meest verspreide hondenras ter wereld!

Waarom de naam ‘labrador’?

Hoewel de naam doet vermoeden dat de hond uit de regio Labrador komt, werd de naam van het ras gekozen door Britse vissers. Zij brachten de honden naar Europa en noemden ze 'labrador' vanwege hun herkomst uit de buurt van Newfoundland en Labrador. De naam van het ras verwijst dus naar het schiereiland Labrador dat net ten noorden van het eiland Newfoundland ligt.

Kenmerken en vaardigheden van de labrador

Karakter van de labrador

Het is moeilijk om bij deze hond een gebrek te vinden. Deze buitengewoon begaafde hond getuigt van intelligentie, volgzaamheid en heeft een hechte band met zijn baasje. Hij is vriendelijk, kalm, trouw, geduldig, zacht, speels… Hij weet iedereen te bekoren. Het is een perfecte speelgenoot voor kinderen. Hij is trouwens ook een echte gezinshond en een “goede loebas” die zich zelfs op zijn gemak voelt bij andere dieren en mensen die hij niet kent.

Kortom, de labrador is een vriendelijke hond, er zit geen greintje agressie in en hij is ook niet schuw.

Weetje: de puppy’s van de labrador retriever zijn heuse clowns. Ze halen grappen uit en zijn onstuimig. Ze hebben dan ook van kleins af aan een goede hondentraining nodig, gebaseerd op spelletjes en beloning. Want als ze eenmaal volwassen zijn en hun volle gewicht hebben bereikt, zijn hun streken veel minder grappig...

Vaardigheden van de labrador

Deze hond staat bijzonder open voor training, hij leert heel graag, is welwillend en gehoorzaam. Hij kan zich aan alle omstandigheden en alle opdrachten aanpassen. Deze toegewijde hond wordt gebruikt als werkhond, waakhond, hond voor begeleiding van blinden, reddingshond en jachthond (om waterwild te apporteren). Je kan een labrador vrij eenvoudig zelf een aantal commando’s aanleren. Een gehoorzaamheidscursus voor jonge honden is sowieso aan te bevelen, jouw labrador zal daar enthousiast aan de slag gaan! We zullen hieronder zien dat de labrador veel beweging nodig heeft en tijdens zo’n cursus krijgt hij die ook. Hij blinkt ook uit als begeleider van mensen met een beperking, dankzij zijn levendige intelligentie en zijn rustige aard.

Is een labrador makkelijk?

Ja, labradors staan bekend om hun gevoelige karakter en hun bereidheid om te leren. Ze zijn vriendelijk, intelligent en hebben een sterke band met mensen. Dit maakt ze gemakkelijk te trainen, zowel als gezinshond als voor werkdoeleinden, zoals hulphond of jachthond.

Kunnen labradors goed alleen zijn?

Labradors zijn echte gezinshonden en hebben een hechte band met hun baasje(s). Lang alleen zijn kan leiden tot verveling en gedragsproblemen. Let daar dus op. Train je hond om alleen te kunnen zijn en spendeer voldoende tijd met hem wanneer je thuis bent. Labradors functioneren het best in een omgeving waar ze veel interactie en aandacht krijgen.

Lichamelijke kenmerken van de labrador

De labrador is een middelgrote tot grote hond, met een krachtige, evenwichtige lichaamsbouw. Labradors hebben een stevige bouw met een brede kop, een krachtige nek en een gespierd lichaam. Hun kenmerkende otterstaart helpt hen bij het zwemmen. De vacht is kort, dicht en waterafstotend.

Labradors komen in drie hoofdkleuren voor:

• Zwart: traditioneel de meest voorkomende kleur.
• Bruin (chocolade): een warme en populaire kleur.
• Geel: variërend van licht tot vosrood. Sommige labradors hebben een vlek op de borst, wat als een kleine afwijking wordt beschouwd maar geen invloed heeft op hun karakter of vaardigheden.

Zwarte labradors

Zoals we weten, zijn er blonde, bruine en zwarte labradors. De kleuren worden bekomen door de genetica en zorgvuldig fokken. Heeft een zwarte labrador een ander karakter dan de gele of bruine? Wel, de zwarte labrador mag dan de populairste zijn in kleur, qua karakter zijn ze allemaal hetzelfde.

Zoals we al zeiden, staan labradors bekend om hun intelligentie. Ook zwarte labradors train je het beste met behulp van beloningen. Ze gedijen prima met positieve bevestiging, maar knappen af op roepen en straffen. Een zwarte labrador is ook erg sociaal, speelt graag buiten en is dol op apporteren. Ze hebben ook dagelijks hun portie beweging nodig om hun energie kwijt te kunnen. Lange wandelingen, gaan joggen of zwemmen kunnen prima routines zijn die je samen met je hond kunt doen. Gehoorzaamheidstraining en socialisatie op jonge leeftijd zijn zoals gezegd een must om van je zwarte labrador een goed opgevoede en volwassen hond te maken. Weet wel dat je zelf voldoende tijd moet hebben om je hond te trainen en te verzorgen. Ook heb je best een grote tuin waarin je hond vrij kan lopen om zijn energie te kanaliseren. Zwarte labradors zijn heel lief voor kinderen op voorwaarde dat je ze correct socialiseert.

Bruine labradors: een warme verschijning

Bruine labradors, ook wel chocolade labradors genoemd, zijn geliefd vanwege hun opvallende, warme vachtkleur. Deze kleur komt voort uit een recessief gen en is minder gangbaar dan zwarte of gele labradors. Ze hebben dezelfde vriendelijke en energieke eigenschappen als andere labradors, waardoor ze ideaal zijn als gezins- of werkhond.

Net als hun rasgenoten hebben bruine labradors veel beweging nodig en staan ze bekend om hun gevoelige karakter. Hun korte, dichte vacht vereist minimale verzorging en hoewel ze vatbaar kunnen zijn voor erfelijke aandoeningen, blijven ze over het algemeen gezond met de juiste zorg.

De vacht van de labrador

Zijn vacht is kort, waterafstotend, dicht en stug. Zoals eerder vermeld kan de kleur van zijn vacht zwart, blond (zandkleur) of bruin (chocolade) zijn.

Het gewicht en de grootte van de labrador

Deze robuuste hond is middelgroot tot groot: hij kan tot 57 cm groot worden en tot 35 kg wegen.

Het eerste jaar groeit een pup heel snel. In het begin komt hij zelfs ongeveer een kilo per week aan. Een labradorpup is na slechts een half jaar al een grote hond en kan op de leeftijd van één jaar al 30 kilo wegen. Pas op! Dat betekent niet dat de labrador dan al volwassen is of zijn volwassen gewicht heeft bereikt. Labradors zijn pas volwassen (en dus volledig volgroeid) op hun 2 jaar. Dat betekent dat het skelet pas op 2 jaar de volwassen standaard heeft bereikt. De gewrichten zijn in de eerste 18 maanden nog niet volgroeid en zijn daarom nog heel kwetsbaar. Ga dus niet te hard sporten of springen met je labradorpup. Zijn gewrichten en spieren kunnen dat nog niet aan.

De kop van de labrador

Zijn kop is eerder rond en zijn schedel breed. Hij heeft een smalle snuit en een grote neus. Zijn oren vallen neer en zijn ogen hebben een zachte blik die vertrouwen inboezemt.

Wat is het verschil tussen een labrador en een golden retriever?

Zoals al gezegd, kan je de labrador van de golden retriever onderscheiden door zijn korte haar. Als je ze naast elkaar ziet staan, zal het verschil in lichaamsbouw je ook zeker opvallen: de labrador heeft een bredere kop en is gespierder. De golden retriever heeft ook een langere snuit dan de labrador.

Verzorging van de labrador

Vachtverzorging

Gewoonlijk is één keer per week borstelen voldoende. Tijdens de rui, in de lente en in de herfst, moet dit vaker gebeuren omdat de labrador in dit seizoen veel haar verliest. Soms moet hij elke dag geborsteld worden.

Hoe vaak moet je een labrador wassen?

Labradors hebben een zelfreinigende vacht en hoeven slechts enkele keren per jaar gewassen te worden. Te vaak wassen kan de natuurlijke oliën in hun vacht aantasten en is dus niet goed voor de hond. Maar als je hond vuil is, kun je hem uiteraard wassen met hondenshampoo. 

Ook de oren van de labrador moeten regelmatig worden schoongemaakt en gedroogd om oorontstekingen te vermijden. Hoe herken je een oorontsteking bij je hond? Vaak is dit moeilijk vast te stellen, afgezien van meer oorsmeer en afscheiding in het oor. De labrador kan hier echt onder lijden en je moet opmerkzaam zijn als je huisdier vaker met zijn kop gaat schudden of gaat krabben aan het oor, of wanneer dit oor een slechte geur afgeeft. Ze kunnen ook minder goed gaan horen of korstvorming in de oren krijgen. Een dierenarts kan de oren van je hond medicinaal reinigen of antibiotica en ontstekingsremmers voorschrijven. Dit wordt ook gedekt door een goede verzekering.

Verzorging van het gebit

Het gebit van je labrador moet ook goed verzorgd worden. Het is aanbevolen om de tanden van je hond regelmatig te poetsen om de vorming van tandsteen tegen te gaan. Goed om weten: het verwijderen van tandsteen is gedekt door de dierenverzekering van Santévet.

Verzorging van de nagels

Het bijknippen van de nagels kun je natuurlijk zelf doen, maar we raden je aan om dit aan een expert (dierenarts of hondenverzorger) over te laten, zodat je niet in de bloedvaten snijdt die in de nagels verborgen zitten. Begin daar al vroeg mee, zodat je labrador het al gewoon is als klein puppy'tje.

De voeding van de labrador

Een evenwichtig dieet helpt om overgewicht en gezondheidsproblemen te voorkomen. Het is essentieel om de voeding van je labrador af te stemmen op zijn leeftijd, gewicht en activiteitenniveau. Pas op met het voeren van tafelresten en zorg altijd voor hoogwaardig hondenvoer.

Puppy’s moeten meestal drie keer per dag gevoerd worden, terwijl volwassen labradors genoeg hebben aan twee maaltijden per dag. Zorg ervoor dat je de porties afstemt op hun activiteitenniveau.

De labrador retriever behoort tot de (grotere) hondenrassen die helaas vatbaarder zijn voor maagtorsies.

Tips om te voorkomen dat je labrador een maagtorsie krijgt:

• Zorg ervoor dat je labrador na het eten niet meteen gaat rennen of springen. Wacht dus even met een grote wandeling. Ga liever wandelen vóór de maaltijd.
• Geef je labrador twee maaltijden per dag in plaats van één. Zo wordt dezelfde portie verdeeld over twee maaltijden. Dit is minder belastend voor de maag van je hond.

Opgelet! De labrador is een smulpaap. De dierenarts zal je het meest geschikte rantsoen aanbevelen om problemen door zwaarlijvigheid en overgewicht te bestrijden, iets wat bij dit hondenras helaas vaak voorkomt.

Het ideale baasje voor een labrador

Deze hond kan zich schikken naar alle soorten baasjes, maar voelt zich bijzonder goed in een gezin. Het is een hond die veel lichaamsbeweging nodig heeft. Spelen en lange wandelingen zijn fundamenteel voor zijn fysieke en mentale gezondheid. Voor deze hond is een leven op het platteland, in een huis met een tuin, dan ook meer geschikt dan een leven in de stad, op een appartement. Woon je wel op een appartement waar de hond minder kan bewegen, zorg dan dat je zeker éénmaal per dag een lange wandeling doet met je hond van minstens één uur.

Het is een hond die makkelijk in de omgang is, met een goed karakter. Hij is geschikt voor nieuwe baasjes op voorwaarde dat de hond een basisopvoeding krijgt.

Bij het introduceren van een labrador aan andere dieren is het belangrijk om dit geleidelijk te doen. Zorg voor een rustige omgeving en houd beide dieren aan de lijn totdat ze aan elkaar gewend zijn.

Opgelet: de labrador kan wel eens weglopen, vooral als hij te weinig aandacht krijgt en zich eenzaam voelt…

Activiteiten die je met je labrador kunt doen

Labradors hebben dagelijks veel beweging nodig om gezond en gelukkig te blijven. Lange wandelingen, zwemmen en apporteren zijn ideale activiteiten voor hem. Onvoldoende beweging kan leiden tot overgewicht, wat een veelvoorkomend probleem is bij dit ras. Deze zachtaardige, intelligente en energieke hond is een goede kandidaat voor hondensporten, zoals agility of canicross. En omdat hij alles apporteert, kun je hem een partijtje voetbal, frisbee of flyball voorstellen.

Zijn ultieme pleziertje? Een plons in het water! De labrador is ongelooflijk dol op water en is dan ook een heel goede zwemmer. Zijn waterafstotende vacht zorgt ervoor dat hij in alle omstandigheden kan zwemmen. Regen of kou deren hem niet.

Speeltjes die bestand zijn tegen kauwen, zoals stevige rubberen ballen of touwen, zijn ideaal voor labradors. Naast fysieke activiteiten hebben labradors ook mentale uitdaging nodig. Puzzelspeeltjes, gehoorzaamheidstraining en speurspellen houden hun geest actief en voorkomen verveling.

Veelvoorkomende ziektes van de labrador

De labrador is op zich geen fragiel dier, maar als elk ander dier kan hij evengoed wel gezondheidsproblemen krijgen. We zullen hier bespreken waar de labrador retriever gevoelig voor is.

Als de hond na wat hardlopen begint te hinken, dan kan dat te wijten zijn aan een kruisbandscheur. Het gaat hier om de achterpoot. Let wel, er kunnen ook andere oorzaken zijn die hem pijn geven, zoals artrose.

Het scheuren van de kruisband is zeer vaak verbonden met een fragiliteit die al bij je huisdier aanwezig was. Sommige rassen zijn daar nu eenmaal gevoeliger voor. Als de diagnose is gesteld, zal jouw dierenarts je een heelkundige ingreep voorstellen. Als de kruisband scheurt wordt de binnenste meniscus onherstelbaar beschadigd. Dit is erg pijnlijk voor de hond.

Als de dierenarts andere aandoeningen aan de knie heeft uitgesloten, zal hij overgaan tot een chirurgische ingreep om de knie te stabiliseren. De vooruitzichten op pijnvrij en normaal functioneren van de knie zijn goed bij een deskundige operatie.

Goed om weten: de kosten voor deze ingreep zijn redelijk hoog. Het is dan ook belangrijk om een goede dierenverzekering voor je hond te voorzien.

Het is belangrijk om een labrador te kopen bij een gerenommeerde vereniging of fokker die gezondheidstesten uitvoert.

Andere ziektes van de labrador - erfelijke aandoeningen

Net als vrijwel alle hondenrassen heeft ook de labrador retriever te maken met erfelijke aandoeningen. Bij de labrador zijn de belangrijkste erfelijke aandoeningen:

• heupdysplasie of elleboogdysplasie
• obesitas
• cataract (vertroebeling van de kristallijne ooglens)
• atopische dermatitis
• omgevingsallergieën: dit uit zich bij labradors in jeuk, roodheid van de huid en overmatig likken of krabben. Dit kan worden veroorzaakt door pollen, stofmijt of schimmels. Raadpleeg een dierenarts voor een juiste diagnose en behandeling.

De labrador retriever kan lijden aan ziektes van het beendergestel en kraakbeen. Hij kan bijvoorbeeld lijden aan artrose, aan luxatie van de knieschijf of bepaalde vormen van verlamming.

Verder moet je zijn ogen goed controleren, want dit hondenras is gevoeliger voor oogletsel met zweren of progressieve atrofie van het netvlies.

Een ziekte die ook regelmatig voorkomt, is degeneratieve lumbosacrale stenose of vernauwing van het wervelkanaal. Dit geeft pijn in de lage rug en de rug gaat dan bol staan. De hond beweegt stijf met de rug en de achterpoten en die laatsten zijn ook duidelijk zwakker. Verder laat de hond zijn staart hangen en kan hij last hebben van incontinentie. Ten slotte kan er gedeeltelijke of volledige verlamming optreden. De boosdoener is de afbraak van de tussenwervelschijven en een vermeerdering van de massa van de wervels en de omliggende weefsels. De afbraak wordt veroorzaakt door o.a. genetische en aangeboren afwijkingen en overbelasting. Dit vernauwt het laatste deel van het wervelkanaal. Zo komt er druk op het ruggenmerg te liggen, met alle gevolgen van dien. De ziekte wordt behandeld met ontstekingsremmers in combinatie met rust, kinesitherapie en/of vermageren. Wanneer de hond ook zenuwuitval heeft, is een operatie noodzakelijk. Wanneer je een goede verzekering hebt, kan deze de kosten van zo’n ingreep dekken.

Een andere aandoening die vaak voorkomt bij labradors is hypoadrenocorticisme, de ziekte van Addison, of eenvoudig gezegd te weinig bijnierschorshormoon. Dit is meestal een auto-immuunziekte. Deze komt vooral voor bij honden van twee tot zes jaar en meer bij teefjes. De bijnieren zijn twee kleine organen die, zoals de naam al zegt, naast de nieren liggen. De bijnieren maken verschillende hormonen aan, zoals cortisol. Bij stress wordt hiervan meer geproduceerd, zodat de hond kan omgaan met de moeilijke situatie. De bijnieren produceren ook aldosteron. Dit regelt het vocht- en mineralenevenwicht in het bloed en ook de bloeddruk. Het probleem met deze aandoening is dat er pas symptomen optreden wanneer de bijnierfunctie bijna volledig is uitgeput. Een hond kan dus, net zoals een mens, nog heel lang blijven functioneren met een tekort. Wanneer de ziekte doorbreekt, zijn er eerst vage symptomen, zoals zwakte, sloomheid, verminderde eetlust, afvallen, buikpijn, braken, diarree, uitdroging, veel drinken en plassen en verzwakte spieren. De aandoening kan zich op korte tijd sterk ontwikkelen met shock, hartproblemen of de dood tot gevolg. Er moet dus bij een acute crisis zo snel mogelijk worden ingegrepen door een dierenarts voor een behandeling met een infuus en geneesmiddelen. Daarna kan een therapie worden opgestart met hormoontabletten om de tekorten aan te vullen. Ook moet het baasje ervoor zorgen dat de hond niet wordt blootgesteld aan zeer stressvolle situaties.

Tot slot belichten we nog een andere ziekte bij labradors: suikerziekte of diabetes mellitus. Het werkingsprincipe van deze ziekte is hetzelfde als bij de mens. Wanneer we suiker eten, wordt dit door ons organisme opgenomen dankzij het hormoon insuline. Dit hormoon wordt geproduceerd in de alvleesklier of pancreas. Bij suikerziekte maakt dit orgaan onvoldoende insuline aan, waardoor de suiker niet meer goed wordt opgenomen. Daarom blijft het in het bloed, met een hoog suikergehalte tot gevolg. Net zoals bij de mens kunnen honden lijden aan diabetes type 1 en type 2. Bij type 1 wordt er sowieso te weinig of zelfs geen insuline aangemaakt. Bij type 2 reageren de lichaamscellen slecht op insuline. Diabetes kan worden veroorzaakt door infecties, medicatie, genetische aanleg of een ontsteking van de pancreas zelf. De hond gaat dan plots gewicht verliezen, veel drinken en plassen en in het begin meer eten. De hond wordt ook gevoeliger voor infecties aan de urinewegen en kan een slechte adem hebben. Wanneer de ziekte niet wordt behandeld, kan de hond geleidelijk vermageren door een verminderde eetlust. Diabetes bij honden is een chronische ziekte die moeilijk te genezen is, maar als je de onderliggende oorzaak vindt en wegneemt, maakt je hond een goede kans op genezing. Je kunt dan werken met een aangepast dieet met weinig koolhydraten en zetmeel. Deze veroorzaken namelijk schommelingen in de bloedsuikerspiegel. Ook vezelrijke voeding kan helpen, omdat vezels de opname van suikers in de darm afremmen. Als de ziekte niet te genezen valt, is een behandeling met insuline een prima optie. Een andere, meer verregaande stap, is het steriliseren van het teefje. Bij teefjes kan de oorzaak van diabetes namelijk hormonaal zijn na de loopse periode. Na sterilisatie kan diabetes dus in sommige gevallen genezen als er snel wordt ingegrepen.

Nuttige tips van Santévet

Labradors zijn energieke honden die specifieke zorg nodig hebben om gezond en gelukkig te zijn. Ze hebben een aanleg voor overgewicht, dus het is belangrijk om hun voeding goed in balans te houden en hen dagelijks voldoende beweging te geven. Denk hierbij aan lange wandelingen, zwemmen en apporteerspelletjes. Naast fysieke activiteit hebben ze ook mentale stimulatie nodig, zoals puzzelspelletjes en gehoorzaamheidstraining. Hun korte, dichte vacht vraagt om regelmatig borstelen, vooral tijdens de rui. Labradors zijn vatbaar voor erfelijke aandoeningen, zoals heup- en elleboogdysplasie, dus regelmatige gezondheidscontroles bij de dierenarts zijn essentieel. Met vroege socialisatie en training op basis van positieve bekrachtiging zorg je voor een evenwichtige en gehoorzame hond. Door deze zorg en aandacht wordt je labrador een gelukkige en trouwe viervoeter.

Leeftijd: hoe oud wordt een labrador?

De gemiddelde levensverwachting van een labrador is 10 tot 12 jaar. Met goede zorg en een gezonde levensstijl kunnen sommige honden zelfs ouder worden.

Prijzen

Bij het kiezen van een labradorpup is het belangrijk om aandacht te besteden aan het karakter van de pup, de gezondheid van de ouders en de leefomstandigheden bij de fokker. Bezoek de fokker meerdere keren en stel vragen over vaccinaties, socialisatie en voeding.

Een pup in huis halen via een rasvereniging is geen slecht idee. Deze pups zijn gefokt volgens de fokreglementen van de verenigingen. Gezondheidstesten, zoals testen op erfelijke aandoeningen zijn hier verplicht. Koop je ergens anders een labradorpup, vraag dan altijd of dergelijke testen zijn gedaan en of je de uitslagen mag bekijken. Deze onderzoeken worden vaak gedaan: oogonderzoeken en testen op elleboog- en heupdysplasie.

Wil je liever een volwassen labrador in huis halen, dan moet je nog steeds nagaan of er al dan niet een stamboom is en of er testen zijn gedaan toen de labrador nog een pup was. Vaak kun je terecht bij een asiel.

Wat kost een pup zonder stamboom?

De prijs van een labradorpup zonder stamboom varieert meestal tussen € 500 en € 1000. Een labrador met stamboom kost vaak veel meer, tot ongeveer € 1600. Het is belangrijk om te controleren of de fokker verantwoord te werk gaat en gezondheidstesten heeft uitgevoerd.

Wat kost een labradordoodlepup?

Een labradordoodle is een kruising tussen een labrador en een poedel. Zo'n pup kost vaak tussen € 1500 en € 2500. Deze kruising is populair vanwege het hypoallergene imago, het fluffy uiterlijk en het vriendelijke karakter.

Een jaarlijkse controle bij de dierenarts is essentieel om de gezondheid van je labrador te waarborgen. Vaccinaties, ontworming en tandheelkundige controles zijn belangrijke aspecten van hun zorg.